ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

TRANSLATE

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017

Το σφυροκόπημα του Γραμματέα του ΚΚΕ Για την Απεργία κ τα "δίκαια" της βαρβαρότητας:



,,Εσείς κύριοι της κυβέρνησης κυβερνάτε με το 50 συν 1 του ελληνικού λαού; Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα εκλέγονται με το 50 συν 1 του συνόλου; ,,

Λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο, σε αυτή τη χώρα σιγή νεκροταφείου δεν πρόκειται να υπάρξει, γιατί υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα, υπάρχει ταξικό κίνημα και δεν θα σας αφήσει σε χλωρό κλαρί, τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, αναφερόμενος στην Ολομέλεια της Βουλής, στην τροπολογία που σαν τον κλέφτη κατέθεσε η κυβέρνηση για να χτυπήσει το δικαίωμα στην απεργία και την απέσυρε για να την ξαναφέρει.
Παρατίθεται ολόκληρη η ομιλία: 
«Αυτή τη στιγμή έξω από το υπουργείο Εργασίας, από το Μαξίμου, έξω από τη Βουλή, στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε δεκάδες πόλεις το απόγευμα διαδηλώνουν μαχητικά χιλιάδες λαού. Θα ήθελα λοιπόν με τη παρέμβασή μου αυτή, σήμερα εδώ στο κοινοβούλιο, λιγάκι να σας προσγειώσω από το διάστημα και τους δορυφόρους σε κάπως πιο γήινα ζητήματα, σε ζητήματα που έχουν ξεσηκώσει αυτή τη θύελλα των αντιδράσεων από εργαζόμενους σε όλη τη χώρα και που βέβαια δεν μπορεί να επιλύονται αυτά με μέτρα καταστολής.
Κύριοι της κυβέρνησης, συμπεριφέρεστε σαν τον κλέφτη, που τον πιάνουν στα πράσα και αφήνει κάτω τα κλοπιμαία για να επανέλθει. Έτσι και σεις. Σαν τον κλέφτη φέρατε νυχτιάτικα την τροπολογία για το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, σε ένα άσχετο νομοσχέδιο και νύχτα βέβαια την αποσύρατε πάλι, για να τη φέρετε βέβαια λίγες μέρες αργότερα.
Σας μάθαμε πια. Κι ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας, όπως όλοι θυμόμαστε, Πάσχα έφερε και ψήφισε το νόμο που έβαλε την ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Και η "άπειρη" κατά τα άλλα, κυρία Αχτσιόγλου, όπως την αποκαλείτε εσείς οι ίδιοι, αρκετοί συνάδελφοί σας εδώ στους διαδρόμους της Βουλής, εδώ μέσα, αποδεικνύεται, λέμε εμείς, αρκετά έμπειρη στην κομπίνα και τη βρώμικη δουλειά.
Λογαριάζετε όμως χωρίς τον ξενοδόχο κύριοι της κυβέρνησης. Γιατί σ' αυτή τη χώρα σιγή νεκροταφείου δεν πρόκειται να υπάρξει. Γιατί σ' αυτή τη χώρα υπάρχει το ΚΚΕ, υπάρχει ταξικό κίνημα και δεν θα σας αφήσει σε χλωρό κλαρί.
Οι εργαζόμενοι σας έχουν πάρει χαμπάρι. Και αυτοί που δεν σας είχαν πάρει μέχρι τα τώρα, αρχίζουν σιγά-σιγά και συνειδητοποιούν πράγματα. Δεν σας σώζουν ούτε τα συνθήματα, ούτε τα διαφημιστικά σποτάκια, ούτε τα κοινωνικά μερίσματα από τα ματωμένα πλεονάσματα.
Βαφτίζετε "δίκαιο" ό,τι συμφέρει τα μονοπώλια και χωρίς καθυστέρηση το κάνετε πράξη.
Γι' αυτό και συμφωνήσατε άρον-άρον με το κουαρτέτο την επέκταση των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών, μαζί μάλιστα με την ποινικοποίηση της δράσης ενάντιά τους, μαζί καταλήξατε τις νέες ιδιωτικοποιήσεις, το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, το τσεκούρι σε κοινωνικά επιδόματα.
Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν όλα όσα έχετε ήδη ψηφίσει και θα ισχύουν από την αρχή του χρόνου, όπως για παράδειγμα το τσεκούρωμα του ΕΚΑΣ.
Αραδιάζετε ένα σωρό παραμύθια, ότι τα μνημόνια τελειώνουν, ότι βγαίνουμε στο ξέφωτο. Τώρα πώς γίνεται τα μνημόνια να τελειώνουν και να παραμένουν σε ισχύ όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν με το 1ο, το 2ο, το 3ο, το 4ο μνημόνιο, μόνο εσείς το ξέρετε. Λες και τα μνημόνια είναι κάτι έξω από τους αντιλαϊκούς νόμους και τα μέτρα.
Πώς γίνεται τα μνημόνια να τελειώνουν και να έχουν ψηφιστεί μέτρα για μετά το 2019 και το 2020, μέτρα τσεκούρι για το αφορολόγητο, τις συντάξεις, ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060;
Και τέλος πάντων, τα μνημόνια είναι εδώ και παραμένουν, γιατί εδώ είναι η ιμπεριαλιστική ΕΕ με τα μνημόνια διαρκείας της, τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς που ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη της.
Ποιο ακριβώς είναι το "δίκαιο που έγινε πράξη", που διαφημίζει μάλιστα και ο κ. Τσίπρας, με το νέο ρόλο του πλασιέ που έχει αναλάβει;
- Είναι δίκαιο να ζητάς, από αυτούς που πλήρωσαν και πληρώνουν χιλιάδες ευρώ παραπάνω φόρους, ασφάλιστρα και μειωμένες κοινωνικές παροχές, να ικανοποιηθούν με επιστροφές μερικών ευρώ, που δεν επαρκούν να καλύψουν ούτε καν τα έξοδα κάποιων εβδομάδων;
- Είναι δίκαιο να χάνει ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας το σπίτι που έφτιαξε με τους κόπους μιας ζωής, γιατί δεν μπορεί πια να πληρώσει τις τράπεζες; Ξεκινήσατε τους πλειστηριασμούς βγάζοντας στο σφυρί την κατοικία χιλιάδων λαϊκών οικογενειών. Όλα τα άλλα, για τις βίλες και τα υπόλοιπα, είναι στάχτη στα μάτια. Αλλά και δω λογαριάζετε πάλι χωρίς τον ξενοδόχο...
- Είναι δίκαιη η φοροαφαίμαξη του ελληνικού λαού, πάνω κι από τους στόχους που θέτουν οι συμφωνίες για τα πρωτογενή πλεονάσματα;
- Είναι δίκαιες οι φοροαπαλλαγές και οι φοροελαφρύνσεις, οι οποίες μεγάλωσαν για τους ομίλους τη χρονιά που πέρασε;
- Είναι δίκαιες οι μειώσεις στις νέες συντάξεις, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 20%, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται σήμερα πλεονασματικός ο ΕΦΚΑ και κατ' επέκταση μειωμένο το κρατικό κονδύλι για τις συντάξεις;
- Είναι δίκαιη η βαριά φορολογία σε μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, μικρομεσαίους αγρότες που επιβλήθηκε τα προηγούμενα χρόνια με νόμους όλων των κυβερνήσεων, τα χαράτσια που διατήρησε και επέκτεινε η σημερινή κυβέρνηση;
- Είναι δίκαιες οι αυξήσεις στην έμμεση φορολογία, οι αυξήσεις στο ΦΠΑ, ακόμα και σε ακριτικά νησιά, που οδήγησαν σε αυξήσεις της έμμεσης φορολογίας σχεδόν 1000 ευρώ ανά οικογένεια;
- Είναι δίκαιη η σταθερά μειωμένη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, συνολικά της Υγείας, ενώ οι ανάγκες αυξάνουν κατακόρυφα; Το πετσόκομμα κατά 900 εκατομμύρια των κονδυλίων για την Πρόνοια, η σφαγή στις αναπηρικές συντάξεις και τα επιδόματα;
- Είναι δίκαιη η περικοπή του ΕΚΑΣ στους χαμηλοσυνταξιούχους, το τσεκούρι στα προνοιακά επιδόματα;
Δίκαιο, στο άδικο αυτό εκμεταλλευτικό σύστημα είναι ό,τι συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο. Κι εσείς αποδειχτήκατε το πιο "γρήγορο πιστόλι" του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ακόμη και τότε που ένας κόσμος αγνός, προοδευτικός, αριστερός, επένδυε ελπίδες και προσδοκίες σε αυτή την κυβέρνηση, έστω και με κρύα καρδιά, ως ΚΚΕ είχαμε πει, ότι θα είστε εσείς, η κυβέρνηση της βρώμικης δουλειάς, που, όχι μόνο δεν θα καταργούσε τα μνημόνια, όχι μόνο δεν θα έφερνε ανακούφιση στο βασανισμένο λαό, αλλά θα συνέχιζε και την ίδια πολιτική.
Και μάλιστα θα έπαιρνε και εκείνα τα αντιλαϊκά μέτρα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες κουβαλούσαν και τη φθορά και τη ρετσινιά της αντιλαϊκής διακυβέρνησης δεκαετιών, δεν μπόρεσαν να πάρουν. Κάτω φυσικά και από την πίεση του εργατικού, του λαϊκού κινήματος.
Οι προβλέψεις μας αυτές, δεν είχαν να κάνουν με κάποια μαντική ικανότητα, αλλά με τη γνώση της ιστορικής πείρας που λέει ότι κάθε φορά που η κυρίαρχη τάξη τα βρίσκει σκούρα, αναλαμβάνουν διάφορα οπορτουνιστικά, τυχοδιωκτικά, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα να την ξελασπώσουν. Αυτό το ρόλο έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εδώ και 3 χρόνια.
Βεβαίως, πρέπει να σας αναγνωρίσουμε ότι η προθυμία σας και η αποφασιστικότητά σας να υπηρετήσετε τα πιο βρώμικα σχέδια, θα μείνει παροιμιώδης.
Και, από αυτήν την άποψη, αξίζετε πέρα και για πέρα τα βραβεία, τα εύσημα που σας δίνουν οι εκπρόσωποι των διαφόρων ελίτ, του ιμπεριαλισμού, από τη Γαλλία και τη Γερμανία, μέχρι τις ΗΠΑ και τον Τραμπ.
Και όχι μόνο τα αξίζετε αυτά τα εύσημα, αλλά κάνετε και τα πάντα για να ξεπερνάτε και τον ίδιο σας τον εαυτό.
Κι εκεί που λες, ότι τα έχω όλα δει τέλος πάντων με αυτή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κάνετε κάτι που ανεβάζει ακόμα περισσότερο το ρεκόρ πολιτικής ξετσιπωσιάς κι αθλιότητας, στο οποίο είστε πρωταθλητές.
Τελευταίο σας κατόρθωμα η χτεσινοβραδινή τροπολογία. Που βάζει στο στόχαστρο το πιο ιερό, το πιο μεγάλο, το πιο αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα των εργαζομένων: Το δικαίωμα στην απεργία.
Και μάλιστα το φέρατε σαν τον κλέφτη, σαν τον λωποδύτη, σε ένα άσχετο νομοσχέδιο για να ψηφιστεί άρον-άρον στη Βουλή. Το ότι το μαζέψατε πίσω, για λίγες μέρες, δεν σας ξεπλένει.
Αλήθεια τι νομίζατε; Ότι με τέτοιες κουτοπονηριές, με τέτοιες απατεωνιές, για να το πω ειλικρινέστατα, θα αποφεύγατε ή θα αποφύγετε την κατακραυγή, θα αποφύγετε την οργή των εργαζομένων;
Ή μήπως θα αποφύγετε και την ατίμωση και την ξεφτίλα που θα σας ακολουθεί για πάντα, αφού τολμήσατε να χλευάσετε, να ποδοπατήσετε τις θυσίες και το αίμα που έχυσε η εργατική τάξη σε αυτή εδώ τη χώρα γι' αυτό της το δικαίωμα.
Είστε πολύ μικροί πραγματικά, κύριοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και όποιων άλλων κομμάτων τολμήσουν να ψηφίσουν αυτό το χτύπημα στην απεργία, τολμήσουν δηλαδή να τα βάλουν με τους αγώνες που έδωσαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι για να κατακτήσουν αυτά τα δικαιώματά τους.
Αργά ή γρήγορα θα μείνετε στην ιστορία, βέβαια ίσως ως μια γραφικότητα, ως μια παραφωνία, μια καρικατούρα αυτού που ονομαζόταν αριστερά, όπως μάλιστα εκπρόσωποι άλλων κομμάτων έμειναν έτσι, όπως εκείνος ο μακαρίτης ο Λάσκαρης που έλεγε ότι με νόμο θα καταργούσε την ταξική πάλη!
Η τροπολογία που φέρατε και αποσύρατε για να την επαναφέρετε αργότερα, αφού έτσι υποσχεθήκατε στα κοράκια - εταίρους σας, ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για την απαγόρευση του δικαιώματος της απεργίας.
Και μάλιστα το κάνετε αυτό για τα Πρωτοβάθμια Σωματεία, δηλαδή για τους χώρους δουλειάς, εκεί που σπάει κόκαλα η εργοδοτική αυθαιρεσία, η τρομοκρατία, εκβιασμοί απόλυσης, που οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι και για να ενημερώνονται απλά ή και για να συζητάνε όλοι μαζί συλλογικά, ακόμη και να συμπεριφέρονται με συνωμοτικό τρόπο, λες και είναι σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, είναι στη πραγματικότητα, για να κάνουν μια απλή συνέλευση ή μια κινητοποίηση, ή μια απεργία.
Λέτε ότι δεν αποτελεί πρόβλημα το 50 συν 1 για την απαρτία. Και ρωτάμε το εξής: Εσείς κύριοι της κυβέρνησης κυβερνάτε με το 50 συν 1 του ελληνικού λαού; Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα εκλέγονται με το 50 συν 1 του συνόλου; Το 22% εκπροσωπείτε, αν υπολογιστεί ακριβώς στην πραγματικότητα, με βάση όσους έχουν δικαίωμα ψήφου.
Και με αυτό το σαθρό 22%, που είναι αυτό το πραγματικό σας ποσοστό, που σήμερα βέβαια έχει γίνει και κατά πολύ μικρότερο, φέρνετε ένα νόμο που απαιτεί από τους εργαζόμενους, από τους εργάτες μέσα στα γκέτο που δουλεύουν να έχουν το 50 συν 1 του συνόλου των μελών τους σε παρουσία στη συνέλευση και στην κάλπη, κάτω από τον εκβιασμό και μπροστά στη μεγάλη εργοδοσία, στις απειλές, για να αποφασίσουν μια απεργία, μια κινητοποίηση, δηλαδή, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους.
Είστε μια αδίστακτη κυβέρνηση, που δεν έχει καμία αναστολή προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Τα στελέχη σας φτάνουν στο σημείο να λένε ότι δήθεν έτσι ενισχύουν τη δημοκρατία στα Σωματεία! Σπάσατε κάθε ρεκόρ! Ο ΣΕΒ, πραγματικά είναι σίγουρο, ότι θα κλαίει από συγκίνηση αυτή τη στιγμή. Τέτοιον υπηρέτη, δεν φαντάζονταν ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους!
Για αυτόν το λόγο, παίρνετε όλα αυτά τα εύσημα, που έλεγα πριν, των "εταίρων" της στην ΕΕ, γι' αυτόν το λόγο κλείνετε γρήγορα όλες τις αντεργατικές - αντιλαϊκές "αξιολογήσεις".
Και μη μας πείτε πάλι ότι σας πολεμούν τα μεγάλα συμφέροντα, τα μεγάλα ΜΜΕ κλπ., κλπ. Στα όπα-όπα σας έχουν, ειδικά για τέτοιες δουλειές. Από χθες, που ανακοινώθηκε η κατάθεση της τροπολογίας, δεν ακούστηκε κιχ, τσιμουδιά στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότερη εκθειασμός και μπράβο κάποιων. Ούτε τίτλοι, ούτε πρωτοσέλιδα -μόνο στον Ριζοσπάστη- ούτε τίποτα από όλα αυτά. Ούτε κανένα άλλο κόμμα έβγαλε κάποια ανακοίνωση.
Και για να μην αδικήσουμε τη ΝΔ, η αλήθεια είναι ότι στελέχη τους σας ζητούν να μην την πάρετε πίσω, αλλά να την ψηφίσετε εδώ και τώρα. Τους βγάζετε, βλέπετε, και από τη δύσκολη θέση. Σας σιγοντάρουν κανονικά. Και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε; Αφού κάνετε πράξη την πάγια επιδίωξη, το όνειρο του κεφαλαίου, που ήταν και είναι το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς, να μην κουνιέται φύλλο, να μπορεί να επιβάλλεται ο εργασιακός μεσαίωνας που έχετε θεσμοθετήσει, εσείς και οι προηγούμενοι μαζί.
Στα αφεντικά δίνετε εξετάσεις για να μένετε στην κυβερνητική καρέκλα. Και τους λέτε ότι πέρα από το καρότο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εξίσου καλά και το μαστίγιο. Μέχρι φυσικά να τους βγάλετε πέρα όλη αυτή τη βρωμοδουλιά, να σας πετάξουν μετά και εσάς σαν στημένες λεμονόκουπες, για να ποντάρουν μετά σε νέα άλογα, της κεντροδεξιάς, της κεντροαριστεράς και πάει λέγοντας, δεν έχει σημασία πώς θα λέγονται.
Για αυτό εδώ και μια βδομάδα δίνετε "μέρισμα ξύλου και αυταρχισμού" σε όλη την Ελλάδα. Πότε στα ειρηνοδικεία για τους πλειστηριασμούς, πότε στο υπουργείο Παιδείας ενάντια σε φοιτητές που διεκδικούν σίτιση και στέγαση, πότε ενάντια σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές, όπως στα σούπερ μάρκετ "πρώην Καρυπίδης" που διεκδικούν δεδουλεύμενα 18 μηνών και πάει λέγοντας.
Σας το ξαναλέμε. Το δικαίωμα στην απεργία, που κατακτήθηκε με αίμα και θυσίες, είναι αδιαπραγμάτευτο και όποιος τολμήσει να τ' αγγίξει θα βρει απέναντί του συνολικά τους εργαζόμενους, το ταξικό κίνημά τους.
Και είστε βαθιά γελασμένοι αν νομίζετε ότι αυτό το έκτρωμα θα εφαρμοστεί στην πράξη. 
Θα το ακυρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με την οργάνωση και τον αγώνα τους.
Όπως θα ακυρώσουν οι εργαζόμενοι κάθε προσπάθεια να μπουν εμπόδια στην πάλη τους, στην κοινωνική πρόοδο και θα στείλουν στον αγύριστο κάποια στιγμή, κάθε πολιτικό εκπρόσωπο αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Καλούμε τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα τους, να είναι από σήμερα και κάθε μέρα στους δρόμους, να πυκνώσουν τις απεργιακές συγκεντρώσεις, τις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, με αποκορύφωμα την πανελλαδική - πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη.
Όσο για σας, έχετε εξασφαλισμένη θέση στα κατάστιχα των δήμιων του λαού. Και αυτός ο λαός θα σας τιμωρήσει και μάλιστα πιστεύουμε πολύ πιο σύντομα από ότι εσείς ελπίζετε.
Είναι προφανές, ότι όταν τολμήσετε να φέρετε ξανά αυτή ή άλλη αντίστοιχη τροπολογία, θα καταθέσουμε αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας. Και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του, αν του έχει μείνει έστω λίγη τσίπα».

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion
Η ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ: 
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

«Όπλο των εργατών η απεργία δεν την παραδίδουμε στην εργοδοσία» - Μαχητική καταδίκη της νέας κυβερνητικής αθλιότητας (VIDEO - ΦΩΤΟ)

Μήνυμα ξεκάθαρης εναντίωσης στη νέα αθλιότητα της κυβέρνησης που κατέθεσε εν κρυπτώ τροπολογία για το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας έστειλε πλήθος εργαζομένων με την κινητοποίηση που πραγματοποίησε την Τρίτη το μεσημέρι στην Αθήνα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα αγώνα του ΠΑΜΕ.
Με τα συνθήματα «Όπλο των εργατών η απεργία, δεν την παραδίδουμε στην εργοδοσία» και «Εμπρός για συνδικάτα των εργατών και όχι της κυβέρνησης και των εργοδοτών» συγκροτημένα τα μαζικά μπλοκ των συνδικάτων συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου μίλησαν ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, ο Αλέκος Περράκης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ και ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ. Ακολούθησε πορεία στο υπουργείο Εργασίας, στη Βουλή και στο Μέγαρο Μαξίμου. Φθάνοντας η πορεία στην Ηρώδου Αττικού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απάντησε στους διαδηλωτές με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και ρίψεις χημικών, χωρίς ωστόσο να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των συνδικάτων. (Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω και δείτε φωτό και βίντεο)
Οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι βρίσκονται σε ετοιμότητα παρά την αναδίπλωση της κυβέρνησης που απέσυρε την αντεργατική τροπολογία για να κατατεθεί σε επόμενο νομοσχέδιο! Έστειλαν μήνυμα κλιμάκωσης του αγώνα με αφετηρία την πανελλαδική απεργία στις 14 Δεκέμβρη και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. 
«Σήμερα δόθηκε μια πρώτη, μικρή απάντηση στην εργοδοσία και στους ανθρώπους της στο πολιτικό σύστημα» τονίζει το ΠΑΜΕ προσθέτοντας πως «είναι βαθιά γελασμένοι στην κυβέρνηση αν νομίζουν πως το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα παραδώσει το δικαίωμα στην απεργία στα αφεντικά, αν θεωρούν πως με άθλιες μεθοδεύσεις θα χτυπήσουν τους εργατικούς αγώνες, ξεγελώντας τα σωματεία και τους εργαζόμενους». Καλεί τους εργαζόμενους με αισιοδοξία, πίστη στο δίκιο τους και μαχητικότητα να δώσουν αποφασιστική απάντηση με μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 14 Δεκέμβρη. (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ)
Κινητοποιήσεις έγιναν ακόμα σε Θεσσαλονίκηβορειοδυτική ΕλλάδαΠελοπόννησοΚρήτη κ.α.
1 / 20

Στο Μέγαρο Μαξίμου

Η μαζική και δυναμική πορεία εργαζομένων έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί οι διαδηλωτές βρήκαν απέναντι τους φραγμό από παρατεταγμένες κλούβες της Αστυνομίας και ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες προχώρησαν σε χρήση χημικών εναντίον των διαδηλωτών.
Οι διαδηλωτές εργαζόμενοι παρέμειναν για αρκετή ώρα συγκροτημένα στο σημείο, απαντώντας με μαχητικά συνθήματα και καταγγέλλοντας την αστυνομοκρατία και τον κυβερνητικό αυταρχισμό.

Στη Βουλή

Φθάνοντας η πορεία στη Βουλή, στην είσοδό της επί της Β. Σοφίας, μέλη των συνδικάτων έβαψαν στην είσοδο με κόκκινα γράμματα το εξής σύνθημα «Κάτω τα ξερά σας από την απεργία», ρίχνοντας παράλληλα στην είσοδο τα γράμματα της ταμπέλας του υπουργείου Εργασίας που προηγούμενα είχαν ξηλώσει.

Στο υπουργείο Εργασίας

Οι διαδηλωτές βρήκαν κλειδαμπαρωμένες τις πόρτες του υπουργείου Εργασίας και άφαντη την ηγεσία του. Μπροστά στη νέα πρόκληση, οι εργαζόμενοι ανέβασαν τα ρολά και μπήκαν στο κτίριο φωνάζοντας αδιάκοπα συνθήματα όπως «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, τώρα με το ΠΑΜΕ αντίσταση και πάλη»(Δείτε εδώ βίντεο)
Με τα συνθήματα «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» και «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» έφτασαν μέχρι την είσοδο του υπουργείου. Εκεί υπό τον ήχο του συνθήματος «Αυτό το υπουργείο δεν είναι Εργασίας, είναι της κυβέρνησης και της εργοδοσίας» ξήλωσαν την πινακίδα του υπουργείου.

Η συγκέντρωση στην πλ. Κλαυθμώνος

Η κινητοποίηση της Αθήνας ξεκίνησε με συγκέντρωση συνδικάτων και εργατών στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Μιλώντας στη συγκέντρωση ο Γ. Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας τόνισε: «Η τροπολογία είναι η αρχή για το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος συνολικά. Έρχονται κι άλλα. (...) Η κυβέρνηση μιλά για εξορθολογισμό του εργατικού δικαίου. Με αυτό εννοούν κώδικας καλής συμπεριφοράς και συναίνεσης απέναντι στο κεφάλαιο, θέλουν εργάτες χειροπόδαρα δεμένους στις απαιτήσεις των αφεντικών. Δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη. Δεν πρόκειται να περάσει. (...)
Η απεργία στις 14 Δεκέμβρη πρέπει να είναι η απάντηση της εργατικής τάξης. Να είναι μαζική, βήμα κλιμάκωσης στον αγώνα μας για διεκδίκηση ΣΣΕ, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, απέναντι στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου».
Ο Αλ. Περράκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών -Πληροφορικής Αττικής επισήμανε: «Η κυβέρνηση πετώντας κάθε τσίπα προκειμένου να εφαρμόσει κατά γράμμα τις προσταγές του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων έφερε νύχτα μια τροπολογία για να βάλει στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας. (...) Δεν είναι μόνοι τους, έχουν όλα τα αστικά κόμματα. Η ΝΔ βγήκε και είπε ότι ψηφίζει με χέρια και με πόδια αυτή την τροπολογία, δείχνοντας ότι απέναντί τους έχουν την εργατική τάξη και το λαό. (...)
Θυμίζουμε ότι με τους ήδη υπάρχοντες νόμους το 90% και πλέον των απεργιών βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνδη. Οι καταδικαστικές αποφάσεις για τους εργαζόμενους που σηκώνουν κεφάλι είναι καθημερινές. Αλλά τους θυμίζουμε επίσης ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, δεν λύγισε ούτε θα λυγίσει κάτω από οποιαδήποτε απειλή ή οποιοδήποτε τερτίπι και τέχνασμα χρησιμοποιήσουν το επόμενο διάστημα».
Μιλώντας ο Γ. Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τόνισε: 
«Αυτό που έφεραν στη βουλή δεν παίρνει καμία αλλαγή, καμία τροποποίηση. Δεν θα μας ξεγελάσουν. (...) Είναι ντροπή τους και αίσχος αυτοί που λίγο καιρό πριν κατέθεταν λουλούδια στο μνημείο της Καισαριανής, τιμώντας, λέει, τους 200 σκοτωμένους. Είναι ντροπή τους και αίσχος αυτοί που πήγαιναν πρόσφατα στη Μακρόνησο. Αυτοί που χθες πήγαν δήθεν να ακούσουν τα τραγούδια του Κόκκινου Στρατού. Τι σχέση έχετε μωρέ όλοι εσείς με αυτά τα ιδανικά της εργατικής τάξης; Είναι αυτοί που πήγαν να κάνουν μπάρμπεκιου με αντάρτικα τραγούδια στις πισίνες. Αίσχος και ντροπή τους. Τους πήρε ο πόνος για τη δημοκρατία.(...)
Για ποια δημοκρατία μιλούν; Αυτοί που κυβερνούν με 50 έδρες μπόνους; Τέτοια δημοκρατία θέλουν; Αυτοί που πρωτοστατούν στις νοθείες στα Εργατικά Κέντρα, στις Ομοσπονδίες, όπως κάνουν τώρα στην Πάτρα. Δεν θα τους περάσει όμως. (...) Προχθές μάζευαν έναν-έναν τους εργαζόμενους στα Γιάννενα. Μαζί και μια μάνα με τρία παιδιά. Οι άθλιοι. Τέτοιοι είναι. Δίνουν στίγμα στην εργοδοσία να ξεσαλώνει. (...) Η λέξη πολιτική αλητεία δεν μπορεί να περιγράψει αυτούς τους τύπους με τους οποίους έχουμε να κάνουμε. (...) Πρέπει να δουλέψουμε όλοι, για να πούμε όλοι μαζί σε μια πορεία άι σιχτίρ, άι στο διάολο και εσείς και η εξουσία των αφεντικών, και η εξουσία των μονοπωλίων, και η εξουσία των κυβερνήσεών τους, και η εξουσία της ΕΕ».
Εκλεισε λέγοντας τα εξής: «Αυτό το υπουργείο δεν είναι υπουργείο Εργασίας είναι της εργοδοσίας. Εμπρός λοιπόν τώρα όλοι μαζί αποφασισμένοι φωνάζοντας συνθήματα να πάμε να ξηλώσουμε την ταμπέλα αυτού του υπουργείου φωνάζοντας «Αυτό το υπουργείο δεν είναι Εργασίας, είναι των αφεντικών, είναι της εργοδοσίας». Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω, προχωράμε τώρα».

Απάντηση Μποφίλιου στους Μπο­γδα­νο­Τα­τσό­που­λους:





Πι­στεύω στην Ευ­ρώ­πη των λαών. Στην Ευ­ρώ­πη της ισό­τη­τας, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, της ελευ­θε­ρί­ας.

Πι­στεύω στα νέα μυαλά που θα ‘ρθουν να μας φω­τί­σουν και θα μας οδη­γή­σουν σ’ έναν και­νούρ­γιο κόσμο, κα­λύ­τε­ρο από αυτόν. Πι­στεύω στον προ­σω­πι­κό, αλλά και στον συλ­λο­γι­κό αγώνα, στα όμορ­φα πράγ­μα­τα, στη μου­σι­κή, στον έρωτα, στον άν­θρω­πο, στην επα­νά­στα­ση.

Πι­στεύω στην ορ­γα­νω­μέ­νη πάλη και θα στέ­κο­μαι μπρο­στά της προ­σο­χή. Πι­στεύω στο δι­καί­ω­μά μου να είμαι ο εαυ­τός μου κι ας είμαι φτιαγ­μέ­νη από αντι­θέ­σεις. Πι­στεύω στις ιδέες.



Δεν πι­στεύω στην Ευ­ρώ­πη των τρα­πε­ζών, της λι­τό­τη­τας, της κα­τά­θλι­ψης, της ανερ­γί­ας, της φτώ­χειας.

Δεν πι­στεύω και δεν υπη­ρε­τώ κα­νέ­να στε­ρε­ό­τυ­πο.
Και προ­πά­ντων δεν πι­στεύω στο φόβο και στη σιωπή.
Μπο­ρεί να είμαι πα­ρα­πά­νω αυ­θόρ­μη­τη και να δίνω πάντα συ­νε­ντεύ­ξεις όπως μιλάω στους φί­λους μου, αλλά προ­σπα­θώ όλη μου τη ζωή να πα­ρα­μεί­νω συ­νε­πής στις αρχές και τις θέ­σεις μου. Και θα συ­νε­χί­σω να προ­σπα­θώ με πάθος.
Εσείς μπο­ρεί­τε, με τη σειρά σας, να συ­νε­χί­σε­τε να πε­τά­τε λάσπη σε κάθε δια­φο­ρε­τι­κή άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σε­ξι­σμό που συ­νη­θί­ζε­τε, αλλά να είστε βέ­βαιοι πως δεν μπο­ρεί­τε να λε­ρώ­σε­τε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου.


Συνέντευξη σε σαββατοκυριακάτικη εφημερίδα έδωσε η τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου,όπου ανάμεσα στα άλλα σημειώνει: 
«Ψηφίζω ΚΚΕ, αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία, για δύο λόγους: 
Επειδή το νιώθω ως τιμή για την οικογένειά μου και τους παππούδες μου, που ήταν στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση κι επειδή πιστεύω στην οργανωμένη πάλη».
Η ερμηνεύτρια σχολίασε επίσης τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «αυτό που με πληγώνει είναι που μπήκε στο στόμα του καθενός, ακόμα και των αμόρφωτων, "ε, είδαμε και την πρώτη φορά Αριστερά τι έκανε". Είναι μαχαίρι στην καρδιά».

Στο ίδιο πνεύμα, είπε ότι «σε αυτό το σύστημα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημα, δεν μπορείς να κάνεις την ανατροπή. Η επανάσταση γίνεται μόνο από τον λαό», ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης απάντησε ότι θεωρεί την ΕΕ «δικτατορία». 
Τέλος, στην ερώτηση «γιατί δεν βοήθησε το ΚΚΕ τότε τον ΣΥΡΙΖΑ, στις αρχές του 2015;», έδωσε την εξής απάντηση: «Πολύ καλά έκανε. Το φαντάζεσαι πώς θα ήταν τώρα, αν είχε συνεργαστεί; Ηταν δεδομένα τα μέτρα, δεν γινόταν αλλιώς, θα τα έπαιρναν».

Οι απαντήσεις αυτές ήταν αρκετές για να ενεργοποιήσουν τα πιο χυδαία αντανακλαστικά ορισμένων που «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους» όταν θίγονται τα ιερά και τα όσια του σάπιου εκμεταλλευτικού τους κόσμου και σπεύδουν να τον υπερασπιστούν, με μεγάλες δόσεις αντικομμουνισμού: Από τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής μέχρι διάφορους υπερασπιστές της ΕΕ και της αντιλαϊκής της πολιτικής, που τσακίζει και «ματώνει» το το λαό.

Για όλους αυτούς, είναι ασυγχώρητο μια καλλιτέχνιδα καταξιωμένη και δημοφιλής, κυρίως στη νεολαία, να δηλώνει δημόσια τη συμπάθειά της στο ΚΚΕ και την πίστη της στην οργανωμένη πάλη, σε καιρούς που ο αντικομμουνισμός φουντώνει και χύνει δηλητήριο στις νεανικές κυρίως συνειδήσεις. 
Τους είναι αδιανόητο να ακούγεται από τέτοια χείλη λόγος καταγγελτικός για την ΕΕ, που πράγματι είναι δικτατορία για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες των λαών και έχει για επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό.

Επεσαν λοιπόν πάνω της να τη «φάνε», με ειρωνείες και απαράδεκτα σχόλια.
 Από τα προσφιλή τους «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» προσπάθησαν να «τσαλακώσουν» την εικόνα της και τη σχέση της με το κοινό, ειδικά το νεανικό. Επειδή δηλώνει ΚΚΕ! 
Επειδή δεν υποκλίνεται στον ευρωμονόδρομο! Επειδή μιλάει για οργανωμένη πάλη! Κι όλα αυτά με έναν ραφιναρισμένο αντικομμουνισμό, που αποκαλύπτει τις πραγματικές τους προθέσεις. 
Ομως, μάταια πασχίζουν...

Πληρωμένη απάντηση έδωσε και η ίδια η Νατάσσα Μποφίλιου με ανάρτησή της, που μεταξύ άλλων σημειώνει: «Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση. 
Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή! (...) Προσπαθώ όλη μου τη ζωή να παραμείνω συνεπής στις αρχές και τις θέσεις μου. 
Και θα συνεχίσω να προσπαθώ με πάθος. Εσείς μπορείτε, με τη σειρά σας, να συνεχίσετε να πετάτε λάσπη σε κάθε διαφορετική άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σεξισμό που συνηθίζετε, αλλά να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου»
Ριζοσπάστης

ΆΚΟΥΣΕ και ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ  ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ ΕΔΩ

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

1-12-1960: Oι Οικοδόμοι Ξηλώνουν τα Πεζοδρόμια κ τον Φόβο !!


01-12-2017
Η 1η Δεκέμβρη 1960 με την απεργία των οικοδόμων σηματοδότησε την είσοδο στο προσκήνιο μιας νέας εργατικής τάξης που είχε αφήσει πίσω της την ήττα του εμφυλίου. Το σπάσιμο της τρομοκρατίας και της φοβίας θα άλλαζε τις συνθήκες στο συνδικαλιστικό κίνημα και θα άνοιγε αργότερα μια νέα προοπτική στην ανάπτυξη των εργατικών και γενικότερα των κοινωνικών αγώνων.




«Οικοδόμοι… Τους δρόμους ποτίζει
το πτωχόν σας το αίμα τ’ αγνόν
αλλ’ ιδού, ο Λαός ο πεινών
στο πλευρό σας βαδίζει…»

(εφημερίδα «Αυγή» 2/12/1960)

Εισαγωγή

Λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση της χώρας από τη Γερμανική κατοχή, και τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, που σηματοδότησε τη βαριά ήττα του λαϊκού κινήματος, στην Αθήνα – ιδιαίτερα – και τις άλλες μεγάλες πόλεις έχει ήδη αρχίσει η μακρά περίοδος της ανοικοδόμησης. Στο χώρο της οικοδομής έρχονταν για να βρούν δουλειά άνθρωποι από όλη την Ελληνική επικράτεια. 
Άνθρωποι που στα χωριά τους είχαν σαν κύρια απασχόληση τη γεωργία και την κτηνοτροφία, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία, που έκαναν όνειρα για μια καλύτερη ζωή, θέλοντας να δραπετεύσουν από τη φτώχεια και την ανέχεια που τα φτωχά χωριά τους μπορούσαν να τους «προσφέρουν».

Μέσα σ’ αυτούς βρίσκονταν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που βίωναν τις διώξεις και τον κατατρεγμό της εξουσίας στις μικρές τοπικές κοινωνίες, αλλά και μέλη οικογενειών και συγγενείς άλλων αγωνιστών που σκοτώθηκαν στον Εμφύλιο ή κατάφεραν να διαφύγουν στις Σοσιαλιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης. 
Η μόνη διέξοδος όλων αυτών ήταν να ψάξουν να βρουν την τύχη τους στην Αθήνα και στο λεκανοπέδιο της Αττικής ευρύτερα, όπου το χτίσιμο των νέων (πολυ)κατοικιών είχε ανάγκη από χιλιάδες εργατικά χέρια. Κανείς εδώ δεν θα τους ζητούσε το περιβόητο «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων». 
Στο γιαπί δούλευες αν είχες την αντοχή, έφευγες την άλλη μέρα αν το αποφάσιζες, ή σε έδιωχνε ο εργολάβος αν δεν του έκανες.
Παύλος, Φρειδερίκη, Καραμανλής

Η οικοδομή ήταν ένας χώρος κατακερματισμένος. Οι εργοδότες όσοι και τα έργα, οι εργολάβοι πολλοί. Η έλλειψη ενός κεντρικού ελέγχου είχε σαν αποτέλεσμα την ασυδοσία των εργοδοτών ειδικά στο θέμα της ασφάλισης των οικοδόμων που ήταν και το κυριότερο από μια σειρά διεκδικήσεων του κλάδου. 
Οι οικοδόμοι ωθούμενοι από την έκρηξη της ανοικοδόμησης και την έλλειψη συχνά εργατικών χεριών, πίεζαν όλο και περισσότερο για επίλυση μιας σειράς αιτημάτων τους, όπως η μείωση των συνταξιοδοτικών προϋποθέσεων, η διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων στους υπερήλικες οικοδόμους, η μείωση του ορίου ηλικίας για τη συνταξιοδότησή τους μέσα από την ένταξη του επαγγέλματος στα βαρέα και ανθυγιεινά, τα λιγότερα ένσημα ως προϋπόθεση του επιδόματος ανεργίας, η καταβολή από το ΙΚΑ των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόματος αδείας. Οι οικοδόμοι της Αθήνας είχαν κατέβει ήδη τέσσερις φορές σε απεργία το δεύτερο εξάμηνο (πριν το Δεκέμβρη) του 1960.

Προσπάθειες για τη δημιουργία ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στους οικοδόμους

Ας δούμε όμως σε ποια κατάσταση βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα των οικοδόμων την περίοδο αυτή. Το Συνδικάτο Οικοδόμων με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα, δεν υπάρχει. Οι πολλές ειδικότητες στο επάγγελμα έχουν τα δικά τους σωματεία, τα περισσότερα από τα οποία λειτουργούν σαν συντεχνίες. Στην Αθήνα αρχαιότερα σωματεία είναι: ο «Σύνδεσμος Εργατοτεχνιτών Κονιαστών Αθηνών» (σοβατζήδες) που ιδρύθηκε το 1895, το «Σωματείο Κτιστών Αθηνών» με χρονιά ίδρυσης το 1912, η «Ένωσις Τεχνιτών και Εργατών Μπετόν Αρμέ Αθηνών» το 1929. Αυτά τα σωματεία, κυρίως, στάθηκαν πρωτοπόρα στη μάχη για ανεξάρτητο από την κεντρική εξουσία, ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στους οικοδόμους, μετά τον πόλεμο.

Τότε ήταν που γεννήθηκε και ο όρος «εργατοπατέρας». Τα περισσότερα σωματεία βρίσκονταν κάτω από τον έλεγχο της Ασφάλειας και των «εργατοπατέρων» που εξασφάλιζαν οι ίδιοι πολλά οφέλη σαν διορισμένα όργανα της εξουσίας, όπως παχυλούς μισθούς και συντάξεις, από την ενασχόλησή τους με το «συνδικαλισμό». 
Επικεφαλής της φιλοκυβερνητικής ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Αθήνας ο περιβόητος Μακρής είχε διαγράψει πολλά οικοδομικά σωματεία (με τα τρία αρχαιότερα του κλάδου να συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτά) ως ελεγχόμενα «υπό των κομμουνιστών» (της ΕΔΑ, επισήμως, γιατί το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου).
Χωρίς λόγια…


Περιβόητα ήταν στο χώρο των οικοδόμων και τα λεγόμενα «σωματεία σφραγίδες», με τα οποία η Ομοσπονδία Οικοδόμων του εγκάθετου «εργατοπατέρα» Λυκιαρδόπουλου προσπαθούσε και κατάφερνε σε ένα βαθμό (πλαστές πλειοψηφίες σε συνέδρια και διοικήσεις, μέσω των σωματείων σφραγίδων, αποκλεισμός των ταξικών σωματείων με διάφορες προφάσεις, χρησιμοποίηση χαφιέδων και παρακρατικών στις συνελεύσεις για τρομοκράτηση των εργατών κλπ.) να ποδηγετεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα («υπερασπίζοντάς το, επίσης, από τον κομμουνιστικό κίνδυνο» – ΕΔΑ), που έψαχνε να βρει τρόπους να αναγεννηθεί.

Το ηφαίστειο «βράζει»

Στην κεντρική πολιτική σκηνή, η άρχουσα τάξη (βασιλιάδες, «προστάτες» Αμερικανοί, δεξιά κυβέρνηση της ΕΡΕ) είχε υποστεί ένα σοκ δύο χρόνια πριν με το πρωτοφανές (για αριστερό κόμμα) ποσοστό 24,5% της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς, (αν αναλογιστεί κανείς πως δεν είχε κλείσει ούτε μια δεκαετία από τη συντριβή της Αριστεράς στον Εμφύλιο) ενός συνασπισμού κομμάτων, που τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής της είχε το παράνομο, όπως είπαμε, ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές, αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή!
1 Δεκέμβρη 1960: Από την απεργιακή κινητοποίηση

Χειμώνας του 1960. Πρωθυπουργός της κυβέρνησης της ΕΡΕ είναι ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής.
 Το μετεμφυλιακό, ακραία δεξιό κράτος εντείνει τις σκληρές διώξεις των κομμουνιστών και δημοκρατικών ανθρώπων, την καταστολή κάθε ψήγματος αντίδρασης και κινητοποίησης του λαού. 
Η κρατική βία και τρομοκρατία βρίσκονται στο προσκήνιο. Το παρακράτος αναλαμβάνει να «καθαρίζει» όπου διστάζει ή δεν μπορεί η επίσημη εξουσία. Οι συνθήκες στα γιαπιά απάνθρωπες. Τα αιτήματα των οικοδόμων καυτά.

Ο κατακερματισμός της εργοδοσίας και ο θεσμικός χαρακτήρας πολλών αιτημάτων (κυριότερα των οποίων ήταν το ασφαλιστικό, συνθήκες εργασίας κλπ.), οδηγούσαν τους οικοδόμους στη σύγκρουση με την κεντρική εξουσία. 
Έδιναν στις διεκδικήσεις τους ένα πολιτικό χαρακτήρα. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, είχαν γίνει τέσσερις απεργίες την ίδια χρονιά, με τα ίδια αιτήματα. Όλος αυτός ο αναβρασμός οδηγούσε στην πιο ιστορική απεργία του κλάδου, το Δεκέμβρη του 1960.
“Η ΕΔΑ καθίσταται αξιωματική αντιπολίτευσις”

Την κατάσταση όξυνε η ψήφιση από τη Βουλή του νόμου 4104/1960. Ένας νέος ασφαλιστικός νόμος που αύξανε τα ένσημα που χρειαζόταν ένας οικοδόμος για να συνταξιοδοτηθεί, από τα 2.500 στα 4.050, με 175 ένσημα κατά έτος, για την τελευταία πενταετία πριν από τη συνταξιοδότηση (!). 
Τα αίτια όμως της έκρηξης δεν ήταν μόνο τα συνδικαλιστικά αιτήματα. Ήταν πολύ βαθύτερα και είχαν να κάνουν από τη μια με την καταπίεση των εργατών από τις πολύ σκληρές κι απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς που ευνοούσε η εργοδοσία και το επίσημο κράτος, και από την άλλη, με τη γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής.

Η έκρηξη

Στα τέλη του Νοέμβρη η Ομοσπονδία Οικοδόμων κάτω από την πίεση πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων, προκηρύσσει 24ωρη πανοικοδομική πανελλαδική απεργία, για την 1η του Δεκέμβρη, με τα εξής αιτήματα:
Όριο συνταξιοδοτικής ηλικίας τα 60 αντί τα 65 χρόνια.

2500 ημερομίσθια αντί για 4050 που ορίζει το νομοσχέδιο, για τη σύνταξη.
Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας από το ΙΚΑ.
Αναγνώριση των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων.
Τα γιαπιά νέκρωσαν


Η επιτυχία είναι πρωτοφανής. Η συμμετοχή των οικοδόμων αγγίζει σχεδόν το απόλυτο. Τα εργοτάξια και τα μικρότερα γιαπιά, στην κυριολεξία νέκρωσαν. 
Γίνονται συγκεντρώσεις και πορείες των οικοδόμων σε πολλές μεγάλες πόλεις της χώρας: Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Αγρίνιο, Λάρισα και αλλού. Στην Αθήνα, έξω από τα γραφεία του Εργατικού Κέντρου συγκεντρώνονται περίπου 15.000 απεργοί οικοδόμοι. Μετά τις καθιερωμένες ομιλίες, συγκροτείται μια επιτροπή για να παραδώσει το ψήφισμα στον Υπουργό Εργασίας. 
Το σύνθημα που επικρατεί είναι «όλοι στο Υπουργείο!» και το πλήθος αρχίζει να κινείται προς τα κει. 
Η αστυνομία εμποδίζει τους απεργούς 
και αρχίζει η σύγκρουση.
Απεργοί οικοδόμοι


Οι απεργοί χρησιμοποιούν πέτρες, καδρόνια, ξηλώνουν τα πεζοδρόμια και βγάζουν τις πλάκες, τις οποίες εκτοξεύουν στους αστυνομικούς. Ανατρέπουν αυτοκίνητα και στήνουν τα πρώτα οδοφράγματα. Οι συμπλοκές είναι σκληρές. 
Κυριολεκτικά μάχη σώμα με σώμα. Οι αστυνομικές δυνάμεις δεν καταφέρνουν να διαλύσουν τους οικοδόμους που δείχνουν μεγάλη αποφασιστικότητα. Ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών Ρακιντζής, ζητά άμεσα την ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής. Καταφτάνουν νέες δυνάμεις με επικεφαλής τον υποδιευθυντή της αστυνομίας Τασιγιώργο. Καταφτάνουν όλοι οι άντρες της Γενικής Ασφάλειας με επικεφαλής τον διοικητή τους Καραμπέτσο, τον υποδιοικητή Καραχάλιο και τον αστυνομικό διευθυντή Παπασταφίδα. Καταφτάνει επίσης ολόκληρο το μηχανοκίνητο τμήμα της αστυνομίας υπό τον αστυνομικό διευθυντή Ταμιολάκη και τον υποδιοικητή Μπιτούνη. Καταφτάνουν δυνάμεις της Πυροσβεστικής, που χρησιμοποιούν τις μάνικες των οχημάτων τους, χωρίς όμως να καταφέρουν να διαλύσουν τους απεργούς.
Τμήμα της συγκέντρωσης


Έτσι ο Ρακιντζής δίνει εντολή σε κρανοφόρους αστυνομικούς του μηχανοκίνητου τμήματος να επιτεθούν στη μάζα των απεργών και να πυροβολήσουν με τα περίστροφά τους. Κάποιοι είπαν μετά πως η εντολή ήταν να πυροβολήσουν για εκφοβισμό, στον αέρα. Τρεις διαδηλωτές τραυματίζονται. Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα, που σε διαδήλωση γίνεται χρήση χημικών ουσιών. Το ειδικό τμήμα της αστυνομίας, εφοδιασμένο με κράνη και αντιασφυξιογόνες μάσκες, εκτοξεύει στους διαδηλωτές δακρυγόνα και καπνογόνα αέρια. Με την παράλληλη ρίψη θαλασσινού νερού από τις πυροσβεστικές αντλίες, καταφέρνουν να σπάσουν την πορεία. Το ξύλο πέφτει ανελέητα. Την αγριότητα των γκλομπς των αστυνομικών, δοκιμάζουν πολλοί δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερς.
Οι απεργοί οκοδόμοι δέχονται την επίθεση της αστυνομίας

Οι πρωταγωνιστές αφηγούνται

«Ήτανε η πρώτη φορά που έμπαινα σ’ ένα τέτοιο πανηγύρι – βέβαια είχα ζήσει σ’ έναν Εμφύλιο Πόλεμο και πάρα πολύ έντονα, αλλά δεν είχαμε φτάσει ποτέ στους μαζικούς αγώνες. [ ] Ήταν μια άλλη, πρωτόγνωρη εμπειρία, η οποία από ένα σημείο και ύστερα αισθάνεσαι να μεθάς, έτσι; Αισθάνεσαι να μεθάς, και είσαι ικανός για όλα.» (Μπάμπης Δ.)

«Ήμασταν στην Πλατεία Καραΐσκάκη, κάτω εκεί, Φαβιέρου, και ήρθαν να μας διώξουν οι αστυνομικοί και κόψαμε μια ακακία εμείς, και χτυπάγαμε τους αστυνομικούς με το ξύλο. Και φύγαν, λέει, και είπαν: Αμάν! Όταν θε να ‘ναι οι οικοδόμοι σ’ απεργία, δεν ξανάρχονται οι αστυνομικοί να μας χτυπήσουν. Μετά παέναμε στο υπουργείο, δεν μας ενόχλαε κανένας. Παέναμ’ τη διαμαρτυρία μας κανονικά.» (Τάκης Ν.)
Ο Ρακιντζής (δεξιά) επιβλέπων το έργο του

«Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, έμεινα μετέωρος […] είδα μια σύγκρουση που έγινε ακριβώς μπροστά μου και είδα ότι σηκωνόντουσαν χέρια και χτυπάγανε. 
Ε, αυτό το διάστημα, το να είσαι μουδιασμένος απέναντι στο χωροφύλακα μέχρι το σημείο να πάρεις απόφαση να σηκώσεις κι εσύ το χέρι, περνάει ένα διάστημα. 
Βοήθαγε και η ίδια η αστυνομία, γιατί, μπορεί να μην είχανε τη φυσική κατάσταση, την εκπαίδευση των ΜΑΤ, αλλά είχανε μια αγριότητα που ήταν απ’ τον Εμφύλιο Πόλεμο. 
Γιατί τώρα μπορεί κάποιον να τον χτυπήσουνε βάρβαρα, αλλά εκεί ήτανε χτυπήματα καίρια, ήτανε απ’ τον Εμφύλιο. […] Ε, το πρώτο που μου ‘ρθε είναι ότι πρέπει, τελικά, όχι ν’ αντισταθείς. Το πρώτο είναι να προφυλαχτείς. […] 
Η αστυνομία έχοντας το θάρρος του Εμφυλίου Πολέμου, προσπάθησε να διαλύσει αυτόν τον κόσμο. Τεχνικά ήταν αδύνατο να διαλυθεί, γιατί ήταν ογκώδης η διαδήλωση. [···] 
Δεν δημιουργήθηκε πανικός, ούτως ώστε να φύγει όλος ο κόσμος. Αν κάποιος έπεφτε σε μια κατάσταση πανικού ή να υποχωρήσει, ε, τεχνικά ήταν αδύνατο να υποχωρήσει, η μάζα ήτανε συμπαγής.
 Ε, οπότε άρχισε τελικά, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, άρχισε τελικά μια προσπάθεια αντίστασης. Το δεύτερο είναι ότι δεν έφυγε κανένας από τη θέση του, δεν υποχώρησε από τη θέση του, δημιούργησε μια διάθεση επιθετική πια. Ε, αυτό έληξε σαν πανηγύρι μετά. Λέγοντας πανηγύρι, είναι αυτό το ξέσπασμα. Το από καιρό, από χρόνια καταπίεσης, προσβολών απέναντι στον μπάτσο. Κι εκείνη τη στιγμή ένιωθες τελικά ότι μπορείς να τ’ αναπληρώσεις.» (Στέλιος Κ.)
Οι αστυνομικοί επαναφέρουν …την τάξη

Η επόμενη μέρα

Ο απολογισμός είναι 120 τραυματίες, 173 συλλήψεις από τις οποίες οι 139 είναι οικοδόμων, παραπομπή σε δίκη 22 ατόμων. Προκηρύσσεται νέα απεργία για την επόμενη μέρα, 2 του Δεκέμβρη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα γεγονότα της προηγούμενης, στην οποία η σύγκρουση των απεργών με τις δυνάμεις καταστολής είναι η «συνηθισμένη».

Η δίκη των 22 διαρκεί δεκατρείς μέρες (5-18 Δεκέμβρη), με την παρουσία πάνοπλων αστυνομικών δυνάμεων έξω από το χώρο των δικαστηρίων. Το δικαστήριο συνεδρίασε για 1.130 ώρες, εξέτασε περισσότερους από 100 μάρτυρες, παρουσία 26 δικηγόρων υπεράσπισης των οικοδόμων και 4 της πολιτικής αγωγής. 
Καταθέσεις μαρτύρων κατηγορίας όπως του προϊσταμένου του συνδικαλιστικού τμήματος της Γενικής Ασφάλειας: «η συγκέντρωσις είχε τον χαρακτήρα τοπικής επαναστάσεως με περιωρισμένον αντικείμενον την καταφρόνησιν της εννοίας του Κράτους και ίσως την πυρπόλησιν του υπουργείου», είναι χαρακτηριστικές. Η αγόρευση του εισαγγελέα διήρκεσε 4 ώρες.
Τα σταυθμευμένα οχήματα της αστυνομίας


Είκοσι κατηγορούμενοι απεργοί αθωώθηκαν, ένας καταδικάστηκε και αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από άσκηση έφεσης, ενώ ο 22ος δικάστηκε αργότερα αφού νοσηλευόταν από τραυματισμό σφαίρας . 
Λίγες μέρες μετά, ο «πρόεδρος» της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Λυκιαρδόπουλος, ευχαριστούσε τον υπουργό Δημ. Τάξεως Καλαντζή, για τη συμπαράσταση (!) που είχε εκδηλώσει προς τους οικοδόμους και το Ρακιντζή ο οποίος «δια των εντολών του προς τα αστυνομικά όργανα, επέδειξε αισθήματα συμπαθείας, κατανοήσεως και συμπαραστάσεως εις τους αγώνας των οικοδόμων». 
Γίνεται κατανοητό από τον αναγνώστη τι σημαίνουν οι όροι «εγκάθετος» και «εργατοπατέρας», που αναφέρθηκαν παραπάνω, και πόσο …άξιζαν το μισθό που εισέπρατταν για τις «υπηρεσίες» τους, σε εργοδοσία και κυβέρνηση!

Οι εφημερίδες της άρχουσας τάξης με ναυαρχίδα την «Καθημερινή», κατακεραυνώνουν τους απεργούς και τους «κομμουνιστάς υποκινητάς» τους: «Με αρτίαν οργάνωσιν, αναπτύξαντες πρωτοφανή μαχητικότητα, οι κομμουνισταί προεκάλεσαν χθες αιματηράς ταραχάς εις Αθήνας» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Καθημερινής» (2/12/1960). 
Και πιο κάτω: «οι κομμουνισταί επεδίωκαν να προκαλέσουν αιματηράς συγκρούσεις και να εμφανίσουν την πόλιν ως αναρχουμένην».

Στη Βουλή ο Π. Κανελλόπουλος παραλλήλισε τα γεγονότα με τα Δεκεμβριανά και ισχυρίστηκε ότι «το δράμα βαρύνει εκείνους οι οποίοι και προ 16 ακριβώς ετών (…) αιματοκύλησαν (…) την πόλιν των Αθηνών.»
Οι αστυνομικοί διαλύουν τα οδοφράγματα των απεργών

Μες στο αποκορύφωμα της βίας και της τρομοκράτησης των εργατών και του λαού συνολικότερα από το καραμανλικό καθεστώς, για πρώτη φορά μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, οι καταπιεζόμενοι εργάτες απαντούν με βία στην – έτσι κι αλλιώς – βίαιη καταστολή των κινητοποιήσεών τους.
Η αγανάκτηση των απεργών οικοδόμων δεν προέρχονταν μόνο από τα χρόνια προβλήματά τους που ζητούσαν λύση. 
Η βίαιη αντίδρασή τους ήταν το ξέσπασμα μιας συσσωρευμένης οργής όλη αυτή τη δεκαετία που μεσολάβησε. 
Οργή για τις διώξεις του κράτους, τη βία του χωροφύλακα, την τρομοκρατία των παρακρατικών ομάδων, τις εξορίες, τους εξευτελισμούς, τα βασανιστήρια. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι.

Ο Στ. Κατσαρός γράφει: [«Ωστόσο, η αγριότητα της αστυνομίας και η αγανάκτηση των οικοδόμων ήταν τέτοιες που μετέτρεψαν τις διαδηλώσεις σε άγριες συγκρούσεις.
 Ήταν η πρώτη φορά μετά το 1949 που οι καταπιεσμένες και εκμεταλλευόμενες μάζες αντιμετώπιζαν με βία τη βία των οργάνων κρατικής καταστολής. 
Δεν ήταν μόνο οι εβδομήντα χωροφύλακες που τραυματίστηκαν σοβαρά στα επεισόδια αυτά, αλλά και πολλοί άλλοι, που μετά τα γεγονότα υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους.

Οι απεργοί οικοδόμοι μεταφέρουν τραυματισμένο συνάδελφό τους


Η ταπείνωση του χωροφύλακα, που για χρόνια ήταν απόλυτος κύριος της ζωής και της αξιοπρέπειας εκατομμυρίων ανθρώπων, είχε ένα απελευθερωτικό αποτέλεσμα για το σύνολο των καταπιεσμένων μαζών. [ ] Όσο για τον οικοδόμο, ξέφυγε από τα τάρταρα της κοινωνικής περιφρόνησης και έγινε ο πρωταγωνιστής της πολιτικής σκηνής, όπου κυριάρχησε για εφτά ολόκληρα χρόνια. Από τότε οι φοιτητές και άλλοι εργαζόμενοι, όταν στις συγκρούσεις τους με την αστυνομία βρίσκονταν σε δυσκολίες, φώναζαν το σύνθημα «έρχονται οι οικοδόμοι.»]

Η κυβέρνηση και οι πάτρωνές της Αμερικανοί, αιφνιδιάστηκαν από τη δυναμική αυτής της κινητοποίησης των απεργών οικοδόμων. 
Δεν περίμεναν τέτοια εξέλιξη. Το πόσο θορυβήθηκαν είναι ενδεικτικό στο απόσπασμα που ακολουθεί, από άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή» λίγες μόλις μέρες μετά την απεργία, που επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και παράλληλα να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους:


«Ουδείς αρνείται ότι πλείστα των προβαλλομένων αιτημάτων των εργαζομένων έχουν υπέρ εαυτών πολλά τα δικαιολογητικά (…) είναι ακόμη πρόδηλον ότι η εκμετάλλευσις των εργατικών αιτημάτων υπό της άκρας αριστεράς και η προσπάθεια αναλήψεως της ηγεσίας της εργατικής τάξεως και της κατευθύνσεως των αγώνων της δεν γίνονται προς ικανοποίησιν των οικονομικών διεκδικήσεων των εργατών, αλλά διά την χρησιμοποίησιν αυτών τούτων των εργατών προς εξυπηρέτησιν των ανατρεπτικών σχεδίων τού κομμουνισμού.


Διά τον λόγον ακριβώς τούτον απαιτείται από μέρους των σωφρόνων ηγετικών στελεχών του εργατικού κόσμου προσοχή μεγίστη διά την εξουδετέρωσιν των σχεδίων τούτων της ωργανωμένης Αναρχίας, σχεδίων των οποίων τα πρώτα θύματα θα είναι οι ίδιοι οι νομιμόφρονες εργάται. Και απαιτείται παραλλήλως άγρυπνος περιφρούρησις της ανεξαρτησίας των Ελλήνων εργατών από οιανδήποτε επιρροήν η οποία θα τους έφερεν εχθρούς της τάξεως και των νόμων.

Τα πρόσφατα περιστατικά με την απεργίαν των οικοδόμων, όταν επί κεφαλής των νομιμοφρόνων εργατών ευρέθησαν έξαφνα οι προπομποί του ΚΚΕ με τεχνικήν και μεθόδους οχλοκρατικών εκδηλώσεων, γνωστάς από το χρονικόν της αιματηράς δράσεως τών πρακτόρων τής ερυθράς φάλαγγος, μαρτυρούν περί των γενικωτέρων βλέψεων τού κομμουνισμού εις την Ελλάδα.

Δεν είναι, λοιπόν, υποχρέωσις μόνον της Κυβερνήσεως και των τεταγμένων διά την προστασίαν της τάξεως αρχών να κρατήσουν εν αδρανεία την καραδοκούσαν ανταρσίαν. Είναι υποχρέωσις και της νομοταγούς εργατικής ηγεσίας αλλά και ενός εκάστου εργαζομένου, ο οποίος δεν θα ήθελε να ζήση ο τόπος αυτός τον εφιάλτην του Δεκεμβρίου 1944» («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 11/12/1960)
Η Καθημερινή, 2/12/1960

Τί άλλαξε μετά την απεργία της 1ης Δεκέμβρη 1960

Η απεργία όσο αφορά τα αιτήματά της θα σημειώσει απόλυτη επιτυχία. Επιτυχία που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην συνεχή, ακατάπαυστη και αγωνιστικά προσανατολισμένη δουλειά των ταξικών σωματείων, που οργανώνοντας και καθοδηγώντας τις μορφές του αγώνα των οικοδόμων, θα έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από σημαντικές κατακτήσεις εκείνη την περίοδο, όπως: η ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, το δώρο των γιορτών, η δεκαπενθήμερη άδεια, η μείωση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 60 χρόνια.

2/12/1960

Η 1η Δεκέμβρη με την απεργία των οικοδόμων σηματοδότησε την είσοδο στο προσκήνιο μιας νέας εργατικής τάξης που είχε αφήσει πίσω της την ήττα του εμφυλίου.
 Το σπάσιμο της τρομοκρατίας και της φοβίας θα άλλαζε τις συνθήκες στο συνδικαλιστικό κίνημα και θα άνοιγε αργότερα μια νέα προοπτική στην ανάπτυξη των εργατικών και γενικότερα των κοινωνικών αγώνων. Το εργατικό κίνημα γεννιόταν ξανά σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα. Το 1962 συγκροτήθηκε η Κίνηση των 115 σωματείων που σε δυο τρία χρόνια θα φτάσουν τα 600. Μαζί με την καρέκλα του Καραμανλή έτριζαν και οι καρέκλες των «Μακρήδων». Το 1962 οι απεργίες ήταν 50% περισσότερες από το μέσο όρο ολόκληρης της προηγούμενης εξαετίας.

2/12/1960

Οι οικοδόμοι πήραν τη θέση που τους άξιζε στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων. 
Κράτησαν τη σκυτάλη που τους παρέδωσαν οι καπνεργάτες, οι σιγαροποιοί, οι μεταλλεργάτες κι άλλοι κλάδοι εργαζομένων που υπήρξαν προπομποί των εργατικών και κοινωνικών αγώνων. 
Μια θέση που κρατούν μέχρι σήμερα. Με την πάροδο των χρόνων, και πάντα μετά από σκληρούς αγώνες και απεργίες, θα καταχτηθούν νίκες οικονομικές, θεσμικές, οι συνθήκες δουλειάς στα γιαπιά θα γίνουν πιο ανθρώπινες, η θέση των οικοδόμων στην κοινωνία θα αναβαθμιστεί.

Ο κλάδος των οικοδόμων θα είναι από δω και πέρα πρωτοπόρος στους αγώνες για δημοκρατία, για την απελευθέρωση των πολιτικών εξορίστων και κρατουμένων, για την κατάργηση πολλών νόμων–κατάλοιπα του Εμφυλίου, για ελεύθερο ταξικό συνδικαλισμό. 
Οι οικοδόμοι θα εμπνεύσουν με τους αγώνες τους κι άλλους κλάδους εργαζομένων. Θα γίνουν παράδειγμα προς μίμηση από τους φοιτητές, τους νέους. Θα «διδάξουν» πως τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνα και θυσίες, κόπο και – πολλές φορές – αίμα.
Μπροσούρα της” Ένωσης τεχνιτών και εργατών μπετόν αρμέ Αθηνών” μετά την απεργία

«Απείθαρχοι! Άπαντες παρόντες! Πειθαρχημένοι! Άπαντες απόντες!»

«Το ΄59 ο Τσάτσος ήτανε υπουργός Παιδείας και θρησκευμάτων. Ο Κουν τότε θ’ ανέβαζε τους Όρνιθες. Και το απαγόρευσαν. Το απαγόρευσε ο Τσάτσος. Από κει και πέρα ο Δημητριάδης, γελοιογράφος φοβερός, του κόλλησε του Τσάτσου και μια κότα δίπλα του.
 Πάει ο Τσάτσος στους Αγίους Αναργύρους να μιλήσει. Ήταν εκλογές, εκλογές του ΄61. Και θα μίλαγε από ένα μπαλκόνι το οποίο ήτανε δίπλα απ’ το μπαλκόνι του Μιχάλη. 
Τι σκαρφίστηκε ο άλλος; Και πάει και παίρνει μια κότα. [Γέλια] Και την ώρα που βγαίνει ο Τσάτσος να μιλήσει, ο Μιχάλης τραβάει την κότα και αρχίζει να κακαρίζει η κότα. Κι έγινε πανζουρλισμός. Βέβαια ο Τσάτσος τα μάζεψε κι έφυγε, οι μπάτσοι πήγανε τον Μιχάλη κι έφαγε το ξύλο της χρονιάς του. [Γέλια] Ε, ντάξει… Αυτοί ήτανε οι οικοδόμοι. Είχανε και θάρρος και θράσος κι ό,τι θέλεις.


Απόκριες, και μπαίνει ένας συνάδελφος με μια καραμούζα στο Σωματείο. Ακούστηκε μέχρι την πλατεία Κουμουνδούρου. Και φωνάζει από την πόρτα: «Απείθαρχοι! Άπαντες παρόντες! Πειθαρχημένοι! Άπαντες απόντες!» (Μήτσος Κ.)




Βιβλιογραφία – Πηγές


1) Αρχείο «Οικοδόμου»
2) Δήμητρα Λαμπροπούλου: «Οικοδόμοι, οι άνθρωποι που έκτισαν την Αθήνα, 1950-1967», εκδόσεις «Βιβλιόραμα»
3) Συλλογικό: «Η σύντομη δεκαετία του ΄60» εκδόσεις «Καστανιώτη»
4) http://anarchyarchives.blogspot.com/
5) Ηλίας Στάβερης: «Οικοδόμοι, ηρωικοί αγώνες μιας 7ετίας 1960-1967», εκδόσεις «Παρασκήνιο»
6) http://metwpoistorias.blogspot.com/
7) http://www.ergatiki.gr/
8) Στέργιος Κατσαρός: «Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης – Η γοητεία της Βίας», εκδόσεις «Μαύρη Λίστα»
9) Εφημερίδα «Ριζοσπάστης»
10) Εφημερίδα «Καθημερινή»
11) Εφημερίδα «Τα Νέα»
12) Φωτογραφικό αρχείο εφημερίδας «Αυγή»
13) Φωτογραφικό αρχείο ΑΣΚΙ

Σημείωση: Πρωτοδημοσιεύτηκε στο μπλογκ “Οικοδόμος” – Όταν γράφτηκε το άρθρο δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα ο τόμος «Από την πείρα του κινήματος των Οικοδόμων στην Ελλάδα» (Αναστάσης Γκίκας – Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, εκδ. Σύγχρονη Εποχή) κι αυτός είναι ο λόγος που δεν συμπεριλήφθηκε στις πηγές.
Από Κατιούσα 

:T' άκουγα πριν 30 χρόνια+ 
 -τότε για ένα φεγγάρι νέος εργάτης οικοδομής-  
απ' τον μαστροΝίκο που Μας τα αφηγείτο, γεμάτος υπερηφάνεια και λεβεντιά... και καμαρώναμε και Μεις, παίρναμε λίγο παραπάνω μπόι που ανήκαμε σ' αυτή την Τάξη, την πρωτοπόρα λεβέντικη τάξη που αποκαλείτε Εργατιά, που Αν συνειδητοποιήσει τη Δύναμη της... Τίποτα Δεν θα μπορεί να Τής σταθεί εμπόδιο, στο δρόμο της απελευθέρωσης απ' τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Αφιερωμένο στον ΜαστροΝίκο kαι στο Γιό του.